Kracht van Philippenzen 4:13
Filippenzen 4:13 "Ik vermag alle dingen in Hem, die mij kracht geeft"
De traditionele kerk en de Bijbel
Inleiding
Voordat ik tot Jezus kwam heb ik me heel vaak vragen gesteld bij de “kerk”. Het woord kerk betekende voor mij in die tijd de Katolieke, Gereformeerde en Hervormde kerken in Nederland. De zogenaamde traditionele kerken. De “boodschap” van deze kerken en het feit, dat we toendertijd in Nunspeet woonden (Zwarte kousen gemeente) en de mensen die deze kerken bezoekte past voor mij gewoon niet bij elkaar. Op Zondag heel vroom, geen televisie kijken, maar wel op een ladder staan om bij ons over de heg (en die was meer dan twee meter hoog) studio sport kijken. Op zondag niet eens een zieke helpen of schande spreken van mensen die op Zondag hun auto wassen, maar op elke andere dag van de week alle geboden van de Heer overtreden.
Nu vele jaren later, ben ik al weer bijna 20 jaar Christen en heb ik veel in de Bijbel gelezen, veel de Bijbel bestudeerd en met het lezen en bestuderen van de Bijbel zijn die dingen, die ik vroeger altijd al „vreemd“ vond, in een totaal ander daglicht komen te staan, een Bijbels daglicht!
De volgende verhandeling gaat dan ook over precies die verschillen. Het is geen wetenschappelijke studie over de punten en de komma’s die anders zijn, nee het is veel meer vanuit mijn buik, die dingen die ik ervaren heb, waar ik voor mijzelf een antwoord op wilde hebben. Nu is dit verhaal iets langer geworden. Omdat het meestal om de basis van het geloof gaat en de Bijbel zegt, dat we mensen die een foute leer volgen daar op moeten wijzen en dat we de Bijbel zo moeten leren, zoals de Bijbel is, noem het een „puur“ of „fundamentalistisch“ geloof.
God roept ons om om zijn Woord, zoals het is te nemen en vast te houden, zonder er iets aan toe te voegen of er iets uit weg te halen.
Het is zeker niet mijn bedoeling een kerk of een persoon aan te vallen op zijn of haar geloof, geloof moet iets persoonlijks zijn. Wat ik hoop is als u dit leest, dat u uw Bijbel neemt en zelf gaat lezen wat er staat en dit vergelijkt met wat er in uw kerk of gemeente gebeurd. En dat u zelf een beslissing neemt of u op de juiste plaats bent of niet. De dag des oordeels is niet meer ver weg en uw beslissing kan grote gevolgen voor u hebben.
Wat in de Katholieke kerk gebruikelijk is:
Binnen de Katholieke kerk is het gebruikelijk een afbeelding van Jezus op het kruis te maken, beelden van andere heiligen en vooral Maria beelden te hebben. Deze beelden worden openlijk aanbeden, er wordt tot Maria gebeden en men gaat op zijn knieen voor deze beelden.
Wat zegt de Bijbel hierover:
Leviticus 26:1 „Gij zult u geen afgoden maken; een gesneden beeld noch een gewijde steen zult gij u oprichten; ook een steen met beeldhouwwerk zult gij in uw land niet zetten, om u daarvoor neder te buigen, want Ik ben de HERE, uw God.“
God is hier wel erg duidelijk, we zullen geen afgoden maken, waar dan ook (Denk maar eens aan de kapellen of kruizen met een Maria of Jezus beelden, waarvoor mensen stoppen en op hun knieen gaan en bidden of een kruisje slaan).
1 johannes 5:20-21 „Doch wij weten, dat de Zoon van God gekomen is en ons inzicht gegeven heeft om de Waarachtige te kennen; en wij zijn in de Waarachtige, in zijn Zoon Jezus Christus. Dit is de waarachtige God en het eeuwige leven. Kinderkens, wacht u voor de afgoden.“
Het is dus Jezus die ons de wijsheid geeft om de “echte” God te leren herkennen. Want alleen door de echte en waarachtige God kan je het eeuwige leven krijgen. En er staat nog een keer de waarschuwing, „wacht u voor de afgoden“. Dat zou toch duidelijk moeten zijn?
Overal waar ik rij, maar vooral in zuid-Duitsland en Oostenrijk, zie ik overal kapelletjes, beelden en kruizen met een Jezus figuur er aan. En er zijn zelfs plaatsen, welke als heilig worden aangemerkt en waar mensen dus heengaan om te bidden naar hun afgod (Lourdes/Maria). Geen van deze plaatsen of namen staat in de Bijbel, maar zijn door mensen benoemd (de katholieke kerk)
Maar in het Oude Testament gaat God nog een stapje verder. Lees maar wat er in Exodus 20:3-6 staat:
„Gij zult geen andere goden voor mijn aangezicht hebben. Gij zult u geen gesneden beeld maken noch enige gestalte van wat boven in de hemel, noch van wat beneden op de aarde, noch van wat in de wateren onder de aarde is. Gij zult u voor die niet buigen, noch hen dienen; want Ik, de HERE, uw God, ben een naijverig God, die de ongerechtigheid der vaderen bezoek aan de kinderen, aan het derde en aan het vierde geslacht van hen die Mij haten, en die barmhartigheid doe aan duizenden van hen die Mij liefhebben en mijn geboden onderhouden.“
Als er dan nog twijfel zou zijn, zou die met deze tekst wel weg moeten zijn. In de nieuwe Bijbel vertaling en de groot nieuws Bijbel wordt het zo vertaald „ik God duld geen andere Goden naast mij“. In de Engelse NKJV wordt het vertaald met „jealous“ naar de originale tekst „qanna’ „. God wil geen afgoden naast Hem, omdat Hij een jaloerse God is.
Celibaat / Huwelijk
Waarom denken enkele kerken en groepen, dat ze in het celibaat moeten leven? Als eerste hoor je steeds weer, dat Jezus nooit geen sex gehad heeft en niet getrouwd was. Maar ook de Apostel Paulus was single. Daaruit heeft de Katholieke kerk vastgesteld, dat de leiders in de kerk niet mogen trouwen. Datzelfde geld dus ook voor verschillende orden (bv. Benedictiner Monniken).
Ik heb heel goede herinneringen aan de Abdij van Egmond (Br. Simon Laout) en hun telefoon centrale.
De Bijbel heeft een tekst die zo zou kunnen worden uitgelegd, dat mensen niet zouden moeten trouwen of sex zouden moeten hebben, 1 Korintiers 7:1 zegt „Wat nu de punten betreft, waarover gij mij geschreven hebt, het is goed voor een mens niet aan een vrouw verbonden te zijn,“. Nu zou u kunnen denken, wat praat je nou, een Christen zou toch niet moeten trouwen, dat staat toch hier. Natuurlijk, maar het volgende vers begint gelijk met het woord „maar“ en dat betekend dat er nog iets achteraan komt.
1 Korintiers 7:2-6 „maar met het oog op de gevallen van hoererij moet ieder zijn eigen vrouw hebben en iedere vrouw haar eigen man. De man kome jegens de vrouw zijn (echtelijke) verplichtingen na en evenzo de vrouw jegens haar man. De vrouw heeft niet zelf over haar lichaam te beschikken, doch haar man; en eveneens heeft de man niet zelf over zijn lichaam te beschikken, doch zijn vrouw. Onthoudt dat elkander niet, tenzij met onderling goedvinden (en) voor een bepaalde tijd, om u te wijden aan het gebed, maar om daarna weder samen te komen, opdat niet de satan u verzoeke wegens [uw] gemis aan zelfbeheersing. Dit zeg ik om u tegemoet te komen, niet om u te bevelen“
Het is dus geen moet om te truowen, maar omdat we ons niet kunnen beheersen (kijk maar naar de gevallen van secueel misbruik in kerken), is het beter om te trouwen. Een man en een vrouw zullen elkaar niet eens sex onthouden. In vers 7 verklaard Paulus ook nog waarom hij dit zo zegt: „Ik zou wel willen, dat alle mensen waren, zoals ikzelf. Doch iedereen heeft van God zijn bijzondere gave, de een deze, de ander die.“ Het is dus een gave om alleen te kunnen blijven en een gave die dus niet iedereen heeft. Wat ook slecht zou zijn voor het voortbestaan van de mensheid.
Dit heeft Paulus in het algemeen tegen de gemeente gezegd. Over de leiders in de kerk wordt nog veel duidelijker ingegaan. En dat is veel meer waar ik denk dat het omgaat.
in 1 Timoteus 3: 1-13 lezen we:
„Dit is een betrouwbaar woord: indien iemand staat naar het opzienersambt, dan begeert hij een voortreffelijke taak. Een opziener dan moet zijn onbesproken, de man van één vrouw, nuchter, bezadigd, beschaafd, gastvrij, bekwaam om te onderwijzen, niet aan de wijn verslaafd, niet opvliegend, maar vriendelijk, niet strijdlustig of geldzuchtig, een goed bestierder van zijn eigen huis, die met alle waardigheid zijn kinderen onder tucht houdt; indien echter iemand zijn eigen huis niet weet te bestieren, hoe zal hij voor de gemeente Gods zorgen? Hij mag niet een pas bekeerde zijn, opdat hij niet door opgeblazenheid in het oordeel des duivels valle. Hij moet ook gunstig bekend zijn bij de buitenstaanden, opdat hij niet in opspraak kome en in een strik des duivels valle. Evenzo moeten de diakenen waardig zijn, niet met twee tongen sprekende, niet verzot op veel wijn, niet op winstbejag uit, maar het geheimenis des geloofs bewarend in een rein geweten. Laten ook dezen eerst op de proef gesteld worden, om daarna, als zij onberispelijk blijken, hun dienst te vervullen. Evenzo moeten (hun) vrouwen zijn: waardig, geen kwaadspreeksters, nuchter, betrouwbaar in alles. Diakenen moeten mannen van één vrouw zijn, hun kinderen en hun eigen huis goed bestieren. Want zij, die hun dienst goed hebben vervuld, verwerven zich een ereplaats en veel vrijmoedigheid om te spreken door het geloof in Christus Jezus.“
Wat moet iemand die een ambt bekleed in de kerk wel niet allemaal doen en hebben…wow, veel! Als belangrijkste zie ik hier een vers, vers 2. „de man van een vrouw“, de opziener moet dus getrouwd zijn met precies 1 vrouw, net als de diaken.
Op dit moment staat dus heel precies in de Bijbel hoe het om de opzieners en dat zijn dus de bischoppen, priesters en zelfs de Paus zou moeten zijn.
Dit wordt op een tweede plaats in de Bijbel bevestigt, iets wat je vaker in de Bijbel ziet, dat belangrijke teksten worden bevestigt. Lesen we in Titus 1:5-9 het volgende:
„Ik heb u op Kreta achtergelaten met de bedoeling, dat gij in orde zoudt brengen hetgeen nog verbetering behoefde, en dat gij, zoals ik u opdroeg, in alle steden als oudsten zoudt aanstellen mannen, die onberispelijk zijn, één vrouw hebben, die gelovige kinderen hebben, die niet in opspraak zijn wegens losbandigheid of van geen tucht willen weten. Want een opziener moet onberispelijk zijn als een beheerder van het huis Gods, niet aanmatigend, niet driftig, niet aan de wijn verslaafd, niet opvliegend, niet op oneerlijke winst uit, maar gastvrij, met liefde voor wat goed is, bezadigd, rechtvaardig, vroom, ingetogen, zich houdende aan het betrouwbare woord naar de leer, zodat hij ook in staat is te vermanen op grond van de gezonde leer en de tegensprekers te weerleggen.“
Wederom staat hier de man van 1 vrouw en hij moet ook gelovige kinderen hebben. Ik kan mijzelf niet verklaren hoe dat zou kunnen bij een celibaat.
De teksten uit 1 Korintiers 7 en Titus 1 maken een paar dingen heel duidelijk, de opzieners, de ouderen en diaken in de kerk moeten mannen zijn, ze moeten getrouwd zijn en kinderen hebben. Dit naast een aantal andere dingen die ook heel belangrijk zijn, maar voor het punt wat ik hiet wil maken geen relevantie hebben. Al het andere zijn regels, die door mensen zijn gemaakt en welke dus voor God geen waarde hebben, als we Jesaja lezen, wordt wel duidelijk hoe God over zulke regeltjes (en ook over de mensen die ze creeren) denkt, maar ook Jezus was heel duidelijk toen Hij gevraagd werd waarom zijn Apostelen zich de handen niet „op de goede“ manier wasten voor het eten. (Marcus 7:5 & Matteus 15:2). Jezus zijn antwoord was meer als duidelijk: „Hij antwoordde hun en zeide: Waarom overtreedt ook gij ter wille van uw overlevering (zelfs) het gebod Gods“ en Hij noemde ze „huichelaars“
In Marcus 7:6-9 wordt het nog duidelijker: „Maar Hij zeide tot hen: Terecht heeft Jesaja van u, huichelaars, geprofeteerd, zoals er geschreven staat: „Dit volk eert Mij met de lippen, maar hun hart is verre van Mij. Tevergeefs eren zij Mij, omdat zij leringen leren, die geboden van mensen zijn. Gij verwaarloost het gebod Gods en houdt u aan de overlevering der mensen. En Hij zeide tot hen: Het gebod Gods stelt gij wel fraai buiten werking om úw overlevering in stand te houden“
Ook Timoteus heeft een duidelijk woord geschreven in 1 Timoteus 4:1-3;
“Maar de Geest zegt nadrukkelijk, dat in latere tijden sommigen zullen afvallen van het geloof, doordat zij dwaalgeesten en leringen van boze geesten volgen, door de huichelarij van leugensprekers, die in hun eigen geweten gebrandmerkt zijn, het huwelijk verbieden en het genot van spijzen, welke God toch geschapen heeft om met dankzegging te worden gebruikt door de gelovigen, die tot erkentenis der waarheid gekomen zijn.”
Hier kan ik niet veel meer aan toevoegen, want dit is ook geldig voor het celibaat!
Biechten van zonde aan een Priester (als middelman tussen God en mens)
In het Oude Testament was er een duidelijk priesterschap van de Levieten die het Land Israel diende. Dit aardse priesterschap, was het symbool voor het eeuwige Priesterschap van de Messias. Het boek Hebreen verklaard zij doel en vervulling. Historisch gezien roepten de Protestanten zich uit tot de “universele Priesters” van alle gelovigen. Het speciale ambt van de Priester is ervult door de Messias en kwam daardoor tot een einde in Hem.
Alhoewel de Katholieken dit universele priesterschap erkennen, blijven ze bij hun zwakke en bedelende element van het oude verbond en geven ze hun priesters wonderbaarlijke krachten als leiders van de kerk. Dit systeem is essentieel voor de macht van de Katholieke kerk, maar kan niet door de Bijbel worden gerechtvaardigt.
Een van de beste leraren van Katholieke schriften, Raymond E. Brown, heeft de Katholieken geschokt, toen hij ontdekte dat:
Als we van het Oude testament naar het Nieuwe Testament gaan, het zeer opvallend is, dat er niet Christelijke priesters en Joodse priesters zijn, maar geen enkele Christen specifiek als priester is vermeld. Het boek van de Hebreer spreekt over het hoge priesterschap van Jezus door Zijn dood en zijn opstijgen in de Hemel te vergelijken met de acties van de Joodse hoge priester die eenmaal in het jaar, in het heilige heiligdom van de Tabernacle ging, met een offergave voor hemzelf en voor de zonde van zijn volk (Hebreen 9:6-7)
En het is opmerkelijk, dat de schrijver van het boek Hebreen geen verbinding legt met het priesterschap van Jezus, met de Eucherastie of het laatste avondmaal, ook is er geen vergelijk, dat andere Christenen priester zullen zijn, zoals Jezus dat is. In feite, wordt de „een keer voor altijd“ atmosfeer die rond het priesterschap van Jezus hangt in Hebreen 10:12-14, aangevoerd, waarom er geen Christelijke priesters zijn in het Nieuwe Testament.
De Bijbelse leer wijst de autoriteit van het Katholieke systeem van priesters af, en vind de waarde die het gegeven wordt, een zwaar misbruik van het geweten voor God
1 Timoteus 2:5 „Want er is één God en ook één middelaar tussen God en mensen, de mens Christus Jezus,”
1 Petrus 2:5 “en laat u ook zelf als levende stenen gebruiken voor de bouw van een geestelijk huis, om een heilig priesterschap te vormen, tot het brengen van geestelijke offers, die Gode welgevallig zijn door Jezus Christus.“
Maria, de moeder van Jezus
Protestanten hebben Maria altijd hooggeacht als een godvrezende vrouw en een vrouw die in God genade heeft gevonden, een zondenaar, gered door de genade van haar Zoon.
De Katholieke kerk aan de andere kant heeft maria verheven op een onverantwoordelijke en afgodelijke manier. Zij is vrij van elke zonde verklaard worden (De Dogma of the Immaculate Conception, eerstmaals verkondigd in 1854; Katechismus 491-492), vrij van alle zonde tijdens haar leven (Katechismus 411) en een eeuwige maagd, zelfs na de geboorte van Jezus. (Katechismus 499-500).
Maria . . . Was gered vanaf het moment van haar ontvangnis. . . met immuniteit voor de besmetting met alle originele zonde (Katechismus 491).
Maria zou haar gehele leven vrij blijven van persoonlijke zonde (Katechismus 493).
Wat zegt nu de Bijbel over Maria, de moeder van Jezus;
In de gehele Bijbel komt de naam Maria 54 keer voor. Maria als moeder van Jezus komt 23 keer voor, in vijf boeken, de vier Evangelien en Handelingen.
Alleen in Lucas 1:30 staat waarom God, Maria uitgekozen heeft; omdat ze genade gevonden heeft bij God. Gelukkig is ze daarmee niet alleen in de Bijbel, alleen God weet dus waarom het maria is geworden. In de gehele Bijbel wordt de beslissing niet verklaard. Daaruit kan man dus afleiden, dat de beslissing waarom Maria en dat het Maria was niet belangrijk waren. De meeste belangrijke gebeurtenisse in de Bijbel worden een tweede keer bevestigd.
In Matteus 27:61 en 28:1 wordt over Maria, de moeder van Jezus gepraat als de “ander Maria”, terwijl in dezelfde zin, Maria Magdalena met volle naam wordt genoemd.
Dat zelfde gebeurt ook in Johannes 19:25, daar wordt Maria, de moeder van Jezus met “zijn moeder” aan geduidt, terwijl Maria Magdalena weer met volledige naam wordt aangeduidt.
Hierbij moet worden opgemerkt, dat Maria Magdalena een hoer was. Zelfs na zijn wederopstanding is het Maria Magdalena, de hoer, die Jezus als eerste ziet, niet zijn moeder.
Op deze wijze vergeleken, zou Maria Magdalena op een hogere positie staan als de Moeder van Jezus. Daarnaast is het heel erg opvallend, dat er verder nergens wordt gesproken over Jezus zijn moeder. De rol die zij in Zijn leven speelt moet dus erg klein zijn. Er wordt ook niet over Maria’s positie ten opzichte van God gepraat, hoe haar leven was en of ze na de geboorte van Jezus een vroome vrouw was.
De belangrijke vraag die zich naar aanleiding van de Katechismus stelt is, kan maria na de geboorte van Jezus nog maagd zijn?
Met onze kennis stand van de medische wetenschap is het onmogelijk. De Katholieke leer heeft hier nog een aanname ingebouwd, namelijk, dat Jezus enig kind zou zijn. Bij God is natuurlijk alles mogelijk, maar dan zou dit in de Bijbel moeten staan en dat staat het niet.
En daarbij komen dan nog enkele ander Bijbel teksten:
Matteus 13:55-56 en Marcus 6:3 zeggen, “Is dit niet de zoon van de timmerman? Heet zijn moeder niet Maria en zijn broeders Jakobus en Jozef en Simon en Judas? En behoren zijn zusters niet allen bij ons? Vanwaar heeft Hij dan dit alles?”
Hier wordt door twee getuigen bevestigd, dat Jezus broerders en zusters had.
Handelingen 1:14 staat, “Deze allen bleven eendrachtig volharden in het gebed, met enige vrouwen en Maria, de moeder van Jezus, en met zijn broeders.”
En zo zijn er meer versen in de Bijbel die bevestigen, dat Jezus broeders en zusters had. Gegeven de tijd, waarin Jezus geboren is, is dat ook te verwachten. De mensen in die tijd hadden vele Kinderen en grote familien. En er zaten vele jaren tussen zijn geboorte en het begin van Zijn bediening. Daar is het natuurlijk denkbaar, dat zijn ouders meer kinderen gekregen hebben.
Te geloven, dat een vrouw na zoveel jaren nog steeds maagd is, is voor mij ongelovelijk. Maar het belangrijkste, het staat niet in de Bijbel, dat Maria na de geboorte van Jezus nog steeds maagd zou zijn. Het is dus duidelijk, dat hetgene de Katholieke kerk leert niet op de Bijbel is gebasseerd, maar op de leer van mensen. Daarover staat dan wel wat in de Bijbel. . .
Offergave, bidden en de rosenkrans voor die in het hellevuur:
De katholieke mis is per defenitie de offergave van Jezus Christus (Katechismus 1322, 1338). Het Baltimore Katechismus (Confraternity Edition van 1949) zegt:
“Christus zijn eigen lichaam en bloed eerst in de heilige Eucharstie, om geoffert te worden om te gedenken aan de vernieuwing in alle tijden, voor zijn offer aan het kruis” (Katechismus 356).
De Katholische Katechismus zitiert teksten, welke zeggen dat Jezus eenmaal gestorven is, leert het gelijkertijd dat priesters brood en wijn op wonderbare wijze in het echte lichaam van Christus veranderd wordt en dat Jezus elke keer opnieuw geoffert wordt. “Dit bloed is het echte bloed (ziet aus als, ruikt naar en smaak als wijn tijdens de mis), maar is echt het bloed van Jezus.”
Ook als er verschillende opvattingen zijn onder de Protestanten met betrekking tot de betekenis van het Avondmaal, leren de Bijbelse Protestanten zonder uitzondering, dat de offergave geen nieuwe of herhaling van het lichaamelijke offer van Jezus Christus is. Eerder is het een herrinnering aan, door middel van een symbool welk door God gezegent is, voor de onderdanige gelovige.
Dit verschil is veel meer dan alleen een verschil in woorden. Het gaat tot in het hart van de verschillen tussen de Katholieke en Protestante Christenen. Protestants geloof wijst het af, dat de kerk de kracht heeft om tijdens een mis “het wonder van de verandering van materie” uit te voeren, verder leent ze het af dat het Avondmaal elke keer tot doel hat om Jezus dood opnieuw uit te voeren.
“Want Christus is niet binnengegaan in een heiligdom met handen gemaakt, een afbeelding van het ware, maar in de hemel zelf, om thans, ons ten goede, voor het aangezicht Gods te verschijnen; ook niet om Zichzelf dikwijls te offeren, gelijk de hogepriester jaarlijks met ander bloed dan het zijne in het heiligdom gaat, want dan had Hij dikwijls moeten lijden sinds de grondlegging der wereld; maar thans is Hij éénmaal, bij de voleinding der eeuwen, verschenen om door zijn offer de zonde weg te doen. En zoals het de mensen beschikt is, éénmaal te sterven en daarna het oordeel, zo zal ook Christus, nadat Hij Zich éénmaal geofferd heeft om veler zonden op Zich te nemen, ten tweeden male zonder zonde aanschouwd worden door hen, die Hem tot hun heil verwachten.” (Hebreeen 9:24-28, zie ook 10:1-18).
Het vagevuur:
De Rooms-Katholieke kerk leert haar leden niet om het volle vertrauwen te hebben in de vergeving van zonde door de dood van Jezus Christus. Ook wordt niet geleerd dat de gerechtigheid van God, welke u door de dood van Jezus gekregen heeft, voor altijd in uw bezit is. Het gevolg is, dat de leden van de Katholieke kerk geleerd wordt, dat ze nooit zeker zijn kan, dat hij gered is, tijdens zijn leven op de aarde. Omdat ze nog steeds in staat zijn een “dood-zonde” te begaan. De Katholieke redding hangt daar van af, of men trouw is aan de leer and praktijken van de kerk!
Zo wordt Katholieken geleerd dat als ze sterven en geen dood-zonde hebben begaan, (behalve een speciale groep die ze “heiligen” noemen), ze naar een plaats gaan, welke de kerk het vagevuur noemt. De Katechismus zegt, “Alle die sterven in God’s genade en vriendschap, maar nog altijd niet perfect zijn, kunnen hopen op een eeuwge redding; zij worden na de dood gereinigd, zo kunnen ze de heiligheid bereiken om in de Hemel binnen te gaan . . .”
De Katholieke kerk hat haar leer van het vagevuur hoofdzakelijk rond het concillie van Florenz en Trient (1431, Katechismus 1030-1031). ingevoerd. Dir concept heeft tot de niet Bijbelse leer gevoerd om voor doden te bidden (Katechismus 1032). Katholieke gelovige wordt geleerd, dat het een goede zaak is om voor de doden te bidden, zodat ook die van hun zonde bevrijd worden (Katechismus 958).
De Bijbel leert iets anders. Direct na de dood zal je voor God staan en het oordeel over je moeten laten gaan. Wij zijn altijd en voor eeuwig geheilig door Jezus Christus en als dus alle zonde vergeven is, is ook geen offergave meer nodig (bv. rosenkrans bidden).
Hebreeen 9:27 “En zoals het de mensen beschikt is, éénmaal te sterven en daarna het oordeel,“
Hebreeen 10:10 “Krachtens die wil zijn wij eens voor altijd geheiligd door het offer van het lichaam van Jezus Christus.“
Hebreen 10:17-18 “en hun zonden en ongerechtigheden zal Ik niet meer gedenken. 18 Waar dan voor deze dingen vergeving bestaat, is er geen zondoffer meer (nodig). “
De Paus en zijn volmaaktheid:
De Katholieke kerk leert dat de Paus volmaakt is. Dat werd voor het eerst verklaard in het jaar 1870. Maar door het motto van de kerk “semper idem” (voor altijd hetzelfde), wordt geleerd, dat het altijd al zo was, terug gaand tot de eerste Paus, de Apostel Petrus (Katechismus 80-82,85).
De Paus als “Vicar” (Afgezandt, vertegenwoordiger, vervanger) van Christus, wordt alleen maar als volmaakt gezien, als hij “ex cathedra” (van de kanzel of stoel” spreekt. Maar zoals de tekst hieronder duidelijk maakt, heeft deze traditie, net zoals enkele andere traditionen, net zoveel autoriteit als de Bijbel (in de Katholieke kerk).
Als gevolg daarvan, haalt de Katholieke kerk, die verantwoordelijk is voor de verbreiding en interpretatie van openbaringen, haar zekerheid over dat wat was geopenbaard, niet alleen uit de Bijbel. Zowel de Bijbel en traditie moeten op dezelfde wijze worden geaccepteerd, met gelijke berechtiging betreffende de aanwending en waarde (Katechismus 82).
Daarmee is voor de Rooms-Katholieke kerk, de leer van de kerk net zo belangrijk als de leer van de Bijbel.
Dat de Bijbel een andere opvatting heeft over traditie en welke leer belangrijk is, net als over die mensen, welke hun leer boven die van God zetten, zal klaar zijn.
Galaten 3:15 “Broeders, ik spreek op menselijke wijze: zelfs het testament van een mens, dat rechtskracht verkregen heeft – niemand kan het ongeldig maken of er iets aan toevoegen.”
Openbaringen 22:18-19 “Ik betuig aan een ieder, die de woorden der profetie van dit boek hoort: Indien iemand hieraan toevoegt, God zal hem toevoegen de plagen, die in dit boek beschreven zijn; en indien iemand afneemt van de woorden van het boek dezer profetie, God zal zijn deel afnemen van het geboomte des levens en van de heilige stad, welke in dit boek beschreven zijn.”
2 Petrus 1:20 “Dit moet gij vooral weten, dat geen profetie der Schrift een eigenmachtige uitlegging toelaat;”
2 Petrus 2:1-3 “Toch zijn er ook valse profeten onder het volk geweest, zoals ook onder u valse leraars zullen komen, die verderfelijke ketterijen zullen doen binnensluipen, zelfs de Heerser, die hen gekocht heeft, verloochenende en een schielijk verderf over zichzelf brengend. En velen zullen hun losbandigheden navolgen, zodat door hun schuld de weg der waarheid gelasterd zal worden; en zij zullen uit hebzucht met verzonnen redeneringen u als koopwaar behandelen; maar het oordeel houdt zich reeds lang met hen bezig en hun verderf sluimert niet.”
Romeinen 16:17-18 “ Maar ik vermaan u, broeders, dat gij hen in het oog houdt, die, in afwijking van het onderwijs, dat gij hebt ontvangen, de onenigheden en de verleidingen veroorzaken, en mijdt hen. Want zulke lieden dienen niet onze Here Christus, maar hun eigen buik, en misleiden door hun schoonklinkende en vrome taal de harten der argelozen.”
Marcus 7:13 “En zo maakt gij het woord Gods krachteloos door uw overlevering, die gij overgeleverd hebt. En dergelijke dingen doet gij vele.”
Kolossenzen 2:8-10 “Ziet toe, dat niemand u medeslepe door zijn wijsbegeerte en door ijdel bedrog in overeenstemming met de overlevering der mensen, met de wereldgeesten en niet met Christus, want in Hem woont al de volheid der godheid lichamelijk; en gij hebt de volheid verkregen in Hem, die het hoofd is van alle overheid en macht.”
Traditie:
Tradities zijn waar mogelijk wel de meest besproken thema’s.
Er zijn veel tradities, goede, slechte, van God gegeven en door mensen gemaakte
In Matteus 15 komen de Fariseer en de schriftgeleerde naar Jezus en vragen Hem, waarom zijn Discipel hun handen nicht wassen volgens de gebruikelijke traditie, voordat ze het brood eten.
Het was een traditie je handen op een bepaalde wijze te wassen voor het eten en de Fariseer en schriftgeleerde vonden deze traditie heel belangrijk. Maar deze traditie was niet van God gegeven en zoals Jezus in vers 3 zegt: “Hij antwoordde hun en zeide: Waarom overtreedt ook gij ter wille van uw overlevering (zelfs) het gebod Gods?”
De traditie van de Fariseer en de schriftgeleerde had binnen hun leven zo een belangrijke plaats ingenomen, dat ze het waar mogelijk belangrijker achten, als de geboden van God. In de daarop volgende versen, laat Jezus ze weten wat Hij bedoelt in een beeld, totdat hij uiteindelijk zo ver gaat in vers 7 om ze “huichelaars” te noemen. Ze maken God groot met hun mond, maar hun hart is heel ver weg van God, zelfs hun aanbidding is niets waard, omdat ze de leer van mensen volgen en niet die van God.
Toen de Apostelen tot Jezus kwamen en Hem vertelden, dat de Fariseer beledigt waren door Zijn woorden, zei Jezus tot ze, “Elke plant, die mijn hemelse Vader niet geplant heeft, zal uitgeroeid worden. Laat hen gaan, blinden zijn zij, die blinden leiden. Indien een blinde een blinde leidt, zullen zij beiden in een put vallen.”
Jezus gaf Zijn Aposteen de volgende uitleg over wat Hij gezegd had, “Begrijpt gij niet, dat al wat de mond binnengaat, in de buik komt en te zijner plaatse verdwijnt? Maar wat de mond uitgaat, komt uit het hart, en dat maakt de mens onrein. Want uit het hart komen boze overleggingen, moord, echtbreuk, hoererij, diefstal, leugenachtige getuigenissen, godslasteringen. Dat zijn de dingen, die een mens onrein maken, maar het eten met ongewassen handen maakt een mens niet onrein.” (Matteus 15:17-20)
Een groot deel van de traditionele kerk heet niet voor niets zo. Veel van wat er in de traditionele kerk gebeurt is gebaseerd op tradities van mensen, hoe men zich kleed, tot hoe ze iets doen en hoe ze (zouden moeten) leven, hoe een kerk er uit zou moeten zien, maar vooral wat de kerk leert. Vooral de Rooms-Katholieke kerk vindt, dat haar leer de enigste is die correct is en dat haar leer net zo belangrijk is als de Bijbel. (Dat vonden de Fariseer dus ook).
De traditie binnen de Katholieke kerk begint helemaal aan de top, met de Paus en hoe een Paus wordt gekozen. De hele verkiezing van de Paus is gebaseerd op traditie, het staat nergens in de Bijbel dat het zo zou moeten gaan. Buiten het feit, dat Jezus het hoofd van de kerk is en niet de Paus. Ook staat er in de Bijbel niets over het vatikan, de tradities daar of van allerlei kloosters, abdijen en soortgelijke instituten.
En daarbij roer ik nog niet eens die punten aan, die mogelijkerwijze nog gevoeliger liggen, zoals de aanbidding van de zonnengod binnen de Katholieke kerk, het St. Pietersplein zou een zonnenschijf zijn, ook omdat het plein naar het westen ligt. De kruisen gebruikt bij de Eucharistie viering zijn voorzien van een teken van de zonnengod.
Jezus hat klare woorden voor zulke dingen, hun aanbidding is waardeloos! Zij bidden voor hun eigen glorie, niet voor die van God.
1 Petrus 1:18 zegt het zo, “wetende, dat gij niet met vergankelijke dingen, zilver of goud, zijt vrijgekocht van uw ijdele wandel, die (u) van de vaderen overgeleverd is,”
Een dienst in een Katholieke kerk is voor mij zoiets als een begrafenis, alsof de mensen angst hebben om God te aanbidden. Ze laten de Priester alles maken en zeggen en herhalen alleen maar wat ze moeten doen volgens de traditie.
Wat Jezus en God elke keer weer benadrukken in de Bijbel is de persoonlijke relatie die elke gelovige zou moeten hebben met God. God will met je communiceren, dat gaat alleen persoonlijk en niet via anderen. Communicatie betekend ook dat er een gesprek plaats vind in twee richtingen.
Maar wat nog belangrijker is, waar is de vreugde? In de traditionele kerk is bewegen niet graag gezien, laat staan je armen omhoog doen en God luid aanbidden en prijzen. Er zijn voorbeelden te over in de Bijel, die zeggen, dat we de Heer moeten aanbidden met lofgezang, muziek (en niet alleen een orgel – die hadden ze toendertijd niet eens), armen ten hemel strekken en onze (zeer krachtige) stem, ja zelfs met trompetten.
Heeft u al eens tijdens een normale dienst in de Katholieke kerk een uitgelaten menigte gezien?
Ik kan het niet laten, lees dit maar, “laten zij zijn naam loven met reidans, Hem psalmzingen met tamboerijn en citer.” (Psalmen 149:3) of “Looft Hem met bazuingeschal, looft Hem met harp en citer, looft Hem met tamboerijn en reidans, looft Hem met snarenspel en fluit, looft Hem met klinkende cimbalen, looft Hem met schallende cimbalen.” (Psalmen 150:3-5).
Er zijn zeer veel traditie die niet hun oorsprong hebben in de Bijbel, maar bij mensen. Als u zoiets ziet, vraagt u zich dan niet af, waarom dingen in uw kerk zo gebeuren, zoals ze gebeuren, of het wel Bijbels is? God vraagt in de Bijbel een ieder te testen of dat wat gezegd en gedaan wordt wel Bijbels is. Test u uw kerk en kijk hoe Bijbels uw kerk is. Vraag uzelf maar eens of u de leer van God, de Bijbel wilt volgen of de leer van mensen? Kan het niet zo zijn, dat jezus u het antwoord geeft, wat Hij ook de Fariseer gaf?
Redding:
Redding komt alleen door genade vanuit geloof!
De nieuwe gevonden Bijbelse leer, dat gerechtigheid alleen maar door geloof komt, meer nog als dor elke andere waarheid, was de oorzaak voor de Reformatie bij de Protestanten. Op welke basis wordt een zondaar door God geaccepteerd? Het binnengaan in de Hemel is gebaseerd op de “Gerechtigheid van God in Jezus Christus” (zie ook Romeinen 3:19-24). Gerechtigheid is compleet in Jezus Christus, door Hem volbracht en uitgevoerd door die ene God, die zin en betekenis geeft aan het geloven aan de Redder, terwijl Hij het eeuwig leven schenkt.
De Bijbel leert ons,
“Nu weten wij, dat de wet, bij al wat zij zegt, tot hén spreekt, die onder de wet zijn, opdat alle mond gestopt en de gehele wereld strafwaardig worde voor God, daarom, dat uit werken der wet geen vlees voor Hem gerechtvaardigd zal worden, want wet doet zonde kennen. Thans is echter buiten de wet om gerechtigheid Gods openbaar geworden, waarvan de wet en de profeten getuigen, en wel gerechtigheid Gods door het geloof in [Jezus] Christus, voor allen, die geloven; want er is geen onderscheid. Want allen hebben gezondigd en derven de heerlijkheid Gods, en worden om niet gerechtvaardigd uit zijn genade, door de verlossing in Christus Jezus.” (Romeinen 3:19-24)
“Want door genade zijt gij behouden, door het geloof, en dat niet uit uzelf: het is een gave van God; niet uit werken, opdat niemand roeme.“ (Efeziers 2:8-9).
Zie ook Romeinen 5:1, 11:6; Galaten 3:6; Efeziers 2:5, 3:7; Filippenzen 3:9; Titus 2:11, 3:7; 1 Timoteus 1:14.
De Katholieke kerk leert:
De mens is gerechtvaardigd door de doop en geloof, en extra werken (Katholieke Katechismus 1265-1271, 1987-1995). De werken van de Heilige Geest zijn de basis, samen met geloof, voor de rechtvaardiging. De meeste vroome Katholieke zijn hierdoor zeer geintresserd om maar “goed genoeg” te zijn, door goede werken, om zo hun redding te verdienen.
De Bijbel zegt iets anders: Redding komt ALLEEN door Jezus Christus!
De Bijbel zegt heel duidelijk, dat je alleen gered kan worden door Jezus en geloof in Hem. De veroordeling van de Protestanten is altijd zo geweest, dat geen zondaar gered kan worden, behalve door de werken van Christus, welke hem toe staan door zijn geloof. Jezus woorden, “Niemand komt tot de Vader, dan door Mij,” betekend dat alleen die gered worden, welke in Jezus zijn en Jezus in hen; alle anderen zullen door hun zonde sterven en voor eeuwig branden in de hel.
Daarnaast leert de Katholieke kerk ook nog, dat iemand alleen gered kan worden door de Katholieke kerk, hun doop en geloof. Maar ook hier zijn er uitzonderingen; bv. In het geval van een martelaar voor het geloof (Katechismus 1258) en kinderen, die sterven voor hun doop.
Het tweede dekreet van het Vatikaans Concilie over het Christelijke geloven, verklaarde:
“Omdat het ALLEEN door Christus’ Katholieke kerk, de universele redding geeft, is het dat de volle redding verkregen werden kan.”
De Doop:
De Katholieke kerk leert:
“De doop (babydoop) reinigt niet alleen van zonde, maar maakt een wezen ook een nieuwe schepping, een adoptief kind van God, welk een “deelnemer aan het Godelijk zijn” is, een deel van Christus en een erfgenaam met Hem, een tempel van de Heilige Geest” (Katechismus 1265) “. . . gerechtvaardigt door het geloof aan de doop, zijn zij een geworden met Christus, vanuit deze redenering, hebben ze het recht zich Christenen te noemen” (Katechismus 1271).
In de Katholieke kerk is het gebruikelijk, een kind dat enkele dagen oud is te dopen. Onder dopen wordt hier het besprenkelen van de baby met “heilig” water bedoelt. Later is er dan nog de communion, wat niets meer betekend als deelnemen, of deelnemen aan, het wordt in de Katholieke kerk verklaard met de deelname aan de heilige Broederschap. Heilige in dit geval zijn de levende mensen op de aarde en alle dode.
Laten we nu naar de Bijbel kijken:
In de hele Bijbel wordt nergens gepraat over een doop van kinderen. Jezus heeft altijd gezegd, “laat de Kinderen tot Mij komen.” Jezus heeft de kinderen dan gezegend, niet gedoopt.
Ook leert de Bijbel, dat als we sterven, we gelijk voor de troon staan en ons oordeel wordt geveld. Vanaf daar is er dus geen weg meer terug. Doden kunnen dus nooit deelnemen aan een broederschap.
De achtergrond, waarom Jezus (of iemand anders in de Bijbel) geen kinderen heeft gedoopt is heel eenvoudig. God wil, dat je uit vrije wil voor Hem kiest. Het moet dus een bewuste keuze zijn, die je eerst kan maken, als je weet wat het betekend Christen te zijn. Die persoon zal dus dan ook zelf moeten verklaren, dat hij gedoopt wil worden.
De doop zelf werd dus ook anders voltrokken. Johannes de Dooper was de eerste die doopte en zelfs Jezus is door hem gedoopt worden. Jezus is dus ook niet direct na zijn geboorte gedoopt. Deze doop werd altijd aan een open water of rivier uitgevoerd, omdat het nodig was een persoon onder te dompelen. Door de onderdompeling, wordt het oude leven weggewassen en begint een nieuw leven, een nieuw leven in welke de Here Jezus de preis voor zonde aan het Kruis heeft betaald.
In Markus 1:4 zegt Johannes de Dooper dat zijn doop voor de “bekering tot vergeving van zonde” is. Iemand moet dus zijn zonde belijden. Dit wordt bevestigd in Matteus 3:6, “en zij werden door hem gedoopt in de Jordaan, terwijl zij hun zonden beleden.” Markus 16:16 zegt het anders, “Wie geloofd zal hebben en gedoopt zal zijn, zal zalig worden, maar wie niet geloofd zal hebben, zal verdoemd worden,” men moet dus geloven en gedoopt worden om gered te worden. Wie niet gelooft zal het niet redden. Kan een baby al geloven? weet een baby al wat God is?
Het laatste voorbeeld haal ik uit Handelingen 8:12, “Maar toen zij Filippus geloofden, die het Evangelie van het Koninkrijk van God en van de Naam van Jezus Christus verkondigde, werden zij gedoopt, zowel mannen als vrouwen.”
** Kijken we eerst naar et Griekse woord voor “gedoopt”, baptizō. Dit woord betekend vertaald : “dippen”, “onderdompelen” (geheel onder water) of “submerge” (zoals het ondergaan van een onderzeeer). Het kan ook het reinigen door onderdompelen of dippen in betekenen. In ieder geval wordt datgene wat ondergedompeld wordt, volledig onder water gedompelt.
** Als we nu naar het woord “mannen” kijken, anēr in het Grieks, dat betekend: (1) Met referentie aan sexe, het verschil tussen man en vrouw. (2)Met referentie aan leeftijd, om het verschil tussen jongen en een man aan te geven. (3) Een algemene referentie voor een man.
Met “mannen” worden dus volwassen mannen bedoeld in deze tekst, geen kinderen.
** Als we naar het woord “vrouwen” kijken, gynē in het Grieks. dat betekend: Een volwassene vrouw, maagd, getrouwd of weduwe.”
Er wordt dus altijd over volwassen mensen gesproken, nooit over kinderen!
Dan is er nog een tweede doop. De doop in de Heilige Geest, naar Marcus 1:8, “Ik heb u gedoopt met water, maar Hij zal u dopen met de heilige Geest.” De doop met de Heilige Geest wordt ook aangehaald in Handelingen 1:5, 2:38, 10:47 en 11:16. Nadat iemand gelooft, kan de doop met de Heilige Geest volgen. Dan woont de Heilige Geest in hen. De waterdoop is onafhankelijk van de doop met de Heilige Geest. Er zijn enkele voorbeelden, dat iemand gevuld is door de Heilige Geest, terwijl Hij nog geen waterdoop heeft gehad.
De Leidinggevende in de Kerk
De Katholieke kerk:
De leer van de Katholike kerk, met betrekking tot de verschillende posities is voor een niet Katholiek zeer moeilijk te doorzien. Er is een duidelijke hierarchie, met een voorgeschreven kleding, kleuren en tracht voor elke positie. Deze ambten zijn alleen in de Katholieke kerk zo en hebben geen Bijbelse basis, ze worden vanuit de traditie zo gevoerd. In de Katholieke kerk is het nog steeds zo, net zoals in de Katholieke kloosters en abdijen, dat de priesters en hoger in rang, net als de monniken niet getrouwd mogen zijn. Diaken mogen vandaag de dag getrouwd zijn.
De Evangelische Kerk (in Duitsland, zowel als enkele andere kerken):
De Evangelische Kerk in Duitsland (EKD), net als enige andere kerken, gaan veel verder, met betrekking tot de verschillende ambten en wie ze mogen uitoefenen.
De EKD, staat het toe, dat vrouwen en sinds begin 2011 ook homosexuelle een ambt binnen de kerk uitoefenen.
Op de websites van deze kerken, is het nagenoeg onmogelijk om nuttige informatie te krijgen. Er zijn eenvoudig te veel groepen, organisaties, afdelingen en andere belanghebbende, dat er geen duidelijke structuur meer is.
Wat zegt de Bijbel over de leidingevende in de kerk:
In de Bijbel is het allemaal veel eenvoudiger, er zijn maar vier lagen van autoriteit, Apostelen, Ouderen, Diaken en Ushers.
Er zijn twee hoofdstukken die dit heel duidelijk beschrijven:
1 Timoteus 3:1-13
“Dit is een betrouwbaar woord: indien iemand staat naar het opzienersambt, dan begeert hij een voortreffelijke taak. Een opziener dan moet zijn onbesproken, de man van één vrouw, nuchter, bezadigd, beschaafd, gastvrij, bekwaam om te onderwijzen, niet aan de wijn verslaafd, niet opvliegend, maar vriendelijk, niet strijdlustig of geldzuchtig, een goed bestierder van zijn eigen huis, die met alle waardigheid zijn kinderen onder tucht houdt; indien echter iemand zijn eigen huis niet weet te bestieren, hoe zal hij voor de gemeente Gods zorgen? Hij mag niet een pas bekeerde zijn, opdat hij niet door opgeblazenheid in het oordeel des duivels valle. Hij moet ook gunstig bekend zijn bij de buitenstaanden, opdat hij niet in opspraak kome en in een strik des duivels valle. Evenzo moeten de diakenen waardig zijn, niet met twee tongen sprekende, niet verzot op veel wijn, niet op winstbejag uit, maar het geheimenis des geloofs bewarend in een rein geweten. Laten ook dezen eerst op de proef gesteld worden, om daarna, als zij onberispelijk blijken, hun dienst te vervullen. Evenzo moeten (hun) vrouwen zijn: waardig, geen kwaadspreeksters, nuchter, betrouwbaar in alles. Diakenen moeten mannen van één vrouw zijn, hun kinderen en hun eigen huis goed bestieren. Want zij, die hun dienst goed hebben vervuld, verwerven zich een ereplaats en veel vrijmoedigheid om te spreken door het geloof in Christus Jezus.”
Titus 1:5-9
“Ik heb u op Kreta achtergelaten met de bedoeling, dat gij in orde zoudt brengen hetgeen nog verbetering behoefde, en dat gij, zoals ik u opdroeg, in alle steden als oudsten zoudt aanstellen mannen, die onberispelijk zijn, één vrouw hebben, die gelovige kinderen hebben, die niet in opspraak zijn wegens losbandigheid of van geen tucht willen weten. Want een opziener moet onberispelijk zijn als een beheerder van het huis Gods, niet aanmatigend, niet driftig, niet aan de wijn verslaafd, niet opvliegend, niet op oneerlijke winst uit, maar gastvrij, met liefde voor wat goed is, bezadigd, rechtvaardig, vroom, ingetogen, zich houdende aan het betrouwbare woord naar de leer, zodat hij ook in staat is te vermanen op grond van de gezonde leer en de tegensprekers te weerleggen.”
Als u de bovenstaande tekst leest en nog vragen heeft over de leiders in de kerk, dan moet ik u vragen het nog eens te lezen.
Leest u anders ook Romeinen 1:18-32.
“Mannen van een vrouw”, zou toch duidelijk genoeg moeten zijn? “Gelovige kinderen hebben”, nog vragen?
Wat zegt de Bijbel nu over mensen die zulke dingen doen, zoals de traditionele kerken:
Titus 1: 13-16
“Dit getuigenis is waar. Daarom, weerleg hen kortweg, opdat zij gezond mogen zijn in het geloof, en niet het oor lenen aan Joodse verdichtsels en geboden van mensen, die zich van de waarheid afkeren. Alles is rein voor de reinen, maar voor hen, die besmet en onbetrouwbaar zijn, is niets rein. Maar bij hen zijn zowel het denken als het geweten besmet. Zij belijden wel, dat zij God kennen, maar met hun werken verloochenen zij Hem, daar zij verfoeilijk en ongehoorzaam zijn en niet deugen voor enig goed werk.”
Nawoord
Aan het begin van mijn zoektocht met betrekking tot de traditionele kerk en de Bijbel, had ik maar een paar gedachten. Met elk hoofdstuk dat ik in de Bijbel las, kwamen er veel antwoorden, maar nog veel meer verschillen.
De verschillen tussen de traditionele kerk en de Bijbel is enorm groot, veel groter, dan ik zelf ooit had verwacht. Maar wat mij nog veel meer geschokt heeft, is hoe de Bijbel, hoe God, en Jezus over mensen denken, die niet de Bijbel volgen, maar hun eigen leer. De duivel heeft geen half werk afgeleverd. Zowel in het oude Testament, als ook in het Nieuwe Testament wordt steeds weer geleerd, in Jezus te gaan, de Bijbel te studeren en te herhalen, steeds weer te herhalen. Niets meer, maar ook niets minder. Geen leer van mensen, geen leer van wetenschappers, maar de Bijbel. De Bijbel zegt zelfs, dat we geen leraren nodig hebben (1 Johannes 2:20,27; Johannes 14:25-26).
Las ik dat alles lees, wordt ik treurig, stel ik mij vragen zoals:
Worden de mensen in de traditionele kerk gered?
Zijn de gelovigen in de traditionele kerk gelovigen in Jezus Christus?
Of is het zo, dat deze gelovigen, door de valse leer niet gered worden?
Moeten wij het pure geloof verbreiden onder de traditionele kerken?
Vragen die ik alleen maar gedeeltelijk beantwoorden kan, maar vooral niet beantwoorden wil, omdat ik dan zou moeten oordelen. Te oordelen is niet aan mij, maar aan God en God heeft het mij op mijn hart gegeven dit op te schrijven en dat heb ik gedaan. Ieder zal zelf moeten testen of zijn of haar kerk, ook Bijbels is of niet en een ieder zal voor zich moeten beslissen, wat hij met die informatie doet. En er zijn zeker nog andere thema’s die ik hier zou kunnen toevoegen. Wat te denken over de Zondag of de Sabbath?
Onder alle 35.000 verschillende geloofsrichtingen binnen het Christelijke geloof, zijn er goede kerken en slechte kerken. Maar er zijn ook kerken waar je je niet thuis voelt en kerken waar je je thuis voelt. Dat is normaal.
Mijn doel is het geweest om u aan het denken te zetten, zo, dat u gaat nadenken over, gaat lezen in, gaat praten met die mensen en over die dingen die belangrijk zijn, dat u gaat communiceren met God, dat u Jezus gaat vragen wat u moet doen, met uw positie in de kerk, in het lichaam van Christus, in de wereld, in uw buurt . . . .
En als u geen antwoord weet, gaat u in uw donkere kamer, bid u in het verborgene, daar waar uw Vader u kan zien en horen en ik ben er zeker van, dat uw stem gehoord wordt.
In God’s naam, Amen